19 juni, quarantainedag 1134.

Het is weer tijd voor een update. We zitten inmiddels midden in de versoepeling. Een niet al te snugger plan als je het mij vraagt, aangezien we als samenleving nu eenmaal het verstand van een labiele visstick hebben. Ik zou veel liever nog gewoon een half jaartje thuis met mijn Lego zitten spelen, maar nee, ik word ineens geacht op een terras te gaan zitten of een vliegtuig te vullen.

Sinds de versoepeling is de wereld wel aanzienlijk veranderd. Van een anderhalvemetersamenleving zijn we ineens naar een #Black Lives Matter samenleving over gegaan. En daar sta ik uiteraard volledig achter, maar ik hoor nu ook #All Lives Matter en daar ben ik toch wel een beetje terughoudend in. Ik bedoel, ik zou er toch wel wat voor over hebben om een aantal groepen te kunnen blijven discrimineren. Goochelaars bijvoorbeeld, of die Amsterdamse kutkinderen die in talentenjachten liedjes zingen over hoe zwaar de liefde of het leven op zee is. Of vogelspotters in camouflagekleding of in andere kleding en Cor en Don van Corendon. En marketingmensen die vegetarische producten bedenken en ze dan Bratwurst of paté noemen terwijl het dat gewoon niet is. Dus ik twijfel nog wel een beetje, discriminatie is me best wat waard.

Wat niet is veranderd, is het normaal. Het nieuwe normaal is helaas nog gewoon hetzelfde normaal als het normale normaal. Kut dus. Zo hoorde ik van de week bij RTL Boulevard dat de bandana het helemaal gaat worden deze zomer. Één of andere influencer wist in iets minder dan 15 minuten te vertellen dat bandana's er ook in het blauw zijn en dat, als je geen bandana rond je hoofd wil, je hem ook gewoon over je broekriem kunt hangen. Welkom in de belevingswereld van een instagrammer in coronatijd. Na dat interview leek Trumps advies om dagelijks een dosis Glorix door je aderen te pompen ook ineens niet zo gek meer.

Overigens wil ik niet de indruk wekken dat ik een Boulevardkijker ben, ik had alleen in de vooraankondiging gehoord dat er opmerkelijk nieuws was over de relatiestatus van Sylvie Meis en dat wilde ik even zien.

Even iets anders dan, na alle ellende met de terroreikenprocessierups wordt onze wijk momenteel geteisterd door het terrormediterraandraaigatje. Het is broedseizoen en onze straat blijkt het territorium te zijn van een koppeltje mediterrane draaigatjes. Het mannetje beschermt het nest door fietsers, joggers en wandelaars aan te vallen vanuit een lantaarnpaal. Deze week was ik nog getuige van een aanval op onze buurman. Hij voelde ineens een harde klap achter op zijn hoofd en direct daarna merkte hij dat er hele lappen huid los aan zijn hoofd bungelden. En ja hoor, een draaigat. Terwijl de buurman zijn hoofdflappen probeerde te bundelen zag ik dat het draaigatje opnieuw wilde gaan aanvallen (op typisch mediterrane wijze), waarop ik snel naar huis ben gerend. In de deuropening riep ik nog naar de buurman, maar die zag niks door al die bungelende huid. Pas toen ik riep 'de vloer is lava' kwam hij in beweging en was hij nog net op tijd bij ons.

Terwijl Conny zijn wonden met toiletpapier verbond ben ik het draaigatje eens gaan googlen. En hoewel hij er eng uitziet hoef je op zich geen angst te hebben voor de snavel; het draaigatje eet geen mensen. Maar het zijn vooral de verschrikkelijke klauwen waar je voor op moet passen in het broedseizoen. Er wordt dan ook aangeraden om in deze periode een hoofddeksel te dragen of een paraplu mee te nemen als je naar buiten gaat. Conny heeft in het geval van onze buurman gekozen voor een petje, omdat dat de flappen hoofdhuid mooi bij elkaar hield. Al met al heb ik dankzij dat beest toch een excuus om nog wat langer binnen te blijven en met Lego te spelen.